ดอกไม้ที่มีครบทั้งดีและร้าย เกลียดและรัก

    ที่ผ่านมา ดอกไม้ไม่เคยดื้อกับฉันเลย ฉันอยากเล่าอะไร ดอกไม้ก็ช่วยเล่า – แต่ไม่ใช่ครั้งนี้

    “มีดอกไม้อะไรมั้ยที่มาจากเจ้าอาณานิคมฝรั่งผิวขาวแล้วมาข่มเหงรังแกดอกไม้ของคนพื้นเมือง?” ฉันเริ่มต้นหาดอกไม้ในเช้าวันหนึ่งจากเขา ไม่ใช่เพราะเขารู้จักดอกไม้บนโลกใบนี้มากกว่าใครๆ แต่เป็นเพราะฉันไม่รู้จักใครเลยสักคนบนโลกใบนี้ที่ฉันจะถามถึงดอกไม้แบบนี้ได้…อย่างสนิทใจ 

    “Gorse ไงล่ะ” — อะไรนะ!, ฉันถามทวน ไม่ทันตั้งตัวว่าเขาจะยื่นดอกไม้กลับมาเร็วขนาดนี้
    “Gorse” เขาตอบซ้ำ และฉันเงียบ — ไม่ทวนคำตอบ 
    “ออกเสียงว่า อ้อ แต่เป็นตัว -ก- แทน แล้วทำเสียงซ่าส์ตามไป ก้อร์ซซซซซซ” เขาตอบกลับมาฉะฉาน มั่นใจว่าตอบตรงคำถาม 

    “Gorse เป็นดอกไม้ที่นิวซีแลนด์ แต่พวกยุโรปเป็นคนเอาเข้ามาปลูก หลังจากนั้นมันก็ขยายพันธ์เร็วมาก แล้วก็ไปทำลายการขยายพันธ์ของต้นไม้ดอกไม้พื้นเมืองของนิวซีแลนด์ด้วย” เขาเล่าด้วยน้ำเสียงของคนนิวซีแลนด์, คนนิวซีแลนด์ผิวขาวที่มีต้นตระกูลมาจากยุโรปบ้านเดียวกันกับ Gorse 

    น้ำเสียง “พร้อมบวก” ของเขาบอกชัดว่าเขาไม่ใช่ #ทีมGorse 
    พูดไม่ได้หรอกนะว่าฉันรู้จัก Gorse แล้วจากความทรงจำปากเปล่าของเขา แล้วก็ลืมไปได้เลย เรื่องที่ฉันบอกไว้ตอนแรกว่าอยากจะเล่าน่ะ, Gorse ให้ฉันเล่าได้แต่เรื่องของนางเท่านั้น เป็นไปไม่ได้เลยที่ Gorse จะให้ใครมาสิงร่างตัวเองเพื่อเล่าเรื่องของคนอื่น

    ส่วนฉัน, เด็ดดอกไม้ออกมาจากต้นแล้วนี่ เรื่องจะเอาไปเสียบคืนต้น – ดอกไม้ที่ไหนจะยอม

    Gorse หญิงสาวแห่งฤดูจุมพิต

    ก่อนที่เราจะไปหา Gorse ที่นิวซีแลนด์ ฉันอยากจะแวะอดีตหา Gorse ในยุโรปสักนิดนึง ไหนๆ อดีตของ Gorse ก็ถูกพาดพิงขนาดนี้แล้ว Gorse คงไม่ชอบถ้าหากฉันจะใช้ความหน้าตาเฉยเพื่อแกล้งลืมหรือไล่ลบอดีตของนางออกไปง่ายๆ แบบนี้ 

    Gorse เป็นดอกไม้สีเหลืองทอง กลีบดอกเล็กบอบบาง รูปร่างทรงพุ่มที่พร้อมจะสูงท่วมหัวเราได้ทุกเมื่อ ทั้งเนื้อตัวก็เต็มไปด้วยหนามแหลม ผู้คนในยุโรปไม่ค่อยได้เก็บจำ Gorse ในภาพบอบบางของดอกไม้สักเท่าไหร่ 

    Gorse คือรั้วของฟาร์มในภาพจำของคนอังกฤษ นอกเหนือไปจากการเป็นอาหารสำหรับโพนีและเป็นที่บังลมหนาวให้นกตัวเล็กๆ ทั้งหลาย ในขณะที่คนฝรั่งเศสนั้นต้องพึ่ง Gorse ในการอบขนม Gorse เป็นเชื้อเพลิงชั้นดีให้เตาอบ จริงๆ แล้วนางเป็นพืชที่ติดไฟง่ายในระดับไฟลามทุ่งเลยแหละ 

    ชาวไอริชไม่ได้มอง Gorse ผ่านเรือนร่างเหมือนคนยุโรปอื่นๆ แต่มอง Gorse ผ่านความบอบบางของกลีบดอกเหลืองเล็กด้วย ซึ่งฉันเดาเอาเองว่าคือร่างของหญิงสาวในสายตาของพวกเขา เพราะสีเหลืองทองของ Gorse คือสีย้อมผ้า ชาวไอริชถือกันว่าการย้อมผ้าเป็นกระบวนการอันศักดิ์สิทธิ์ และมันศักดิ์สิทธิ์เกินกว่าที่มนุษย์ผู้ชายจะได้รับอนุญาตให้เข้ามาร่วมด้วย แต่นั่นก็โบราณนานมาแล้วนะที่ผู้ชายไม่ได้รับอนุญาตให้มโนตามอำเภอใจว่าตัวเองศักดิ์สิทธิ์ไปเสียทุกเรื่อง นานจนมันอวสานไปแล้ว 

    ดูทรงของอดีตแล้ว, ชาวไอริชคงจะสนิทกับ Gorse มากพอตัว ถึงขนาดมีคำกล่าวว่า “when gorse is out of bloom, kissing is out of season” – ฤดูกาลแห่งการจุมพิตสิ้นสุดลงเมื่อ Gorse โรยรา จบคำจูบนี้ของชาวไอริช ใจฉันก็เคลิ้มตีฟูคิดเข้าข้างแต่ตัวเองตลอดเวลา ถึง Gorse จะไม่ถูกจดจำในฐานะดอกไม้ที่ปักหรูอยู่ในแจกัน แต่หญิงสาวร่างบางของชาวไอริชดอกนี้ก็มั่นมากพอที่จะเป็นผู้กำหนดวาระแห่งการจูบเอง, วาระของชีวิตที่หลายคนเข้าใจผิดมาตลอดว่าคือวาระของผู้ชาย ดูเหมือน Gorse กำลังบอกฉันว่า ไม่มีหญิงสาวในร่างของเจ้าหญิงนิทราหรอกนะ ตื่นเองได้ – ให้ตื่น อย่ารอจูบจากใครมาปลุกชีวิต – เสียเวลา

    ถ้ายึดจูบของ Gorse เป็นมาตรฐาน, ใครๆ ก็คือหญิงสาวแห่งฤดูจุมพิตได้ทั้งนั้น ถ้าใครๆ แสดงตัวว่าคือเจ้าของจูบ สมัยนี้แล้วยังจะมีใครเล่นบทเจ้าหญิงนิทราที่หลับรอจูบเดลิเวอรี่จากชายแปลกหน้าไหวอยู่อีก? Gorse แห่งนิวซีแลนด์เล่นบทนี้ไม่ไหวแน่นอน

    Gorse ในแดนกีวี่ ฤดูจูบที่บานไม่รู้จบ

    หญิงสาวแห่งฤดูจุมพิตของชาวไอริชไม่ได้ย้ายมาอยู่ที่นิวซีแลนด์! 
    มีแต่รั้วฟาร์มของคนอังกฤษที่ย้ายมา

    แม้ Gorse จะสารพัดประโยชน์ แต่คนนิวซีแลนด์ก็จำ Gorse ขึ้นใจในฐานะบอดี้การ์ดของทุกชีวิตในฟาร์ม รวมชีวิตเจ้าของฟาร์มเข้าไปด้วย, Gorse คือรั้ว แต่ถึงจะเป็นรั้ว นางก็รั้วระดับตำนานนะ 

    ชาร์ล ดาร์วิน เจ้าของทฤษฎีวิวัฒนาการ รวมทั้งคนอังกฤษอีกหลายคนต่างก็ตรึงใจกับรั้วของ Gorse ในแบบที่เรียกว่าเห็นรั้วนี้ทีไร บรรยากาศเก่าๆ ที่อังกฤษก็จะถูกปลุกฟุ้งให้ได้ฟูมฟายบรรเลงเพลงคิดถึงบ้านกันขึ้นมา…ทุกรอบ และเพราะความคิดถึงบ้านนี่แหละ คนอังกฤษถึงได้หอบหิ้ว Gorse มาจนถึงนิวซีแลนด์ เหตุผลที่รู้กันทั่วก็คือ ต่อให้ไม่ได้อยู่บ้านที่อังกฤษ แต่ถ้ามีรั้วแบบเดียวกันมาปลูกไว้ให้คลายคิดถึง…ก็ยังดี 

    จริงๆ แล้ว…ไม่ดีหรอก! 

    การเอาอดีตมานั่งปั้นหน้าเป็นปัจจุบันนั้น…ทำไม่ได้ อดีตมีไว้ให้แวะไประลึกถึงเป็นครั้งคราว แต่ไม่ได้มีไว้ให้ใครเอาชีวิตไปนั่งแช่อยู่ตรงนั้น, ก็มันผ่านไปแล้ว! 

    Gorse เองก็เช่นกัน เมื่อย้ายชีวิตมาอยู่ที่นิวซีแลนด์ นางก็คือ Gorse แห่งนิวซีแลนด์ นางไม่จูบแบบเดียวกับ Gorse ที่ไอร์แลนด์ นางไม่ใช่หญิงสาวย้อมผ้า และนางก็ไม่ได้เป็นบอดี้การ์ดรั้วในฝันแบบที่คนอังกฤษวาดภาพกันไว้เป็นตุเป็นตะแต่อย่างใด 

    มีการกล่าวกันว่านิสัยของ Gorse เปลี่ยนไปมากเมื่อเทียบกับสมัยอยู่ที่อังกฤษ, แหงล่ะสิ! อากาศที่นิวซีแลนด์นั้นอุ่นใหม่สำหรับ Gorse และนางชอบ ชอบเพลินจนขยันแพร่กระจายตัวเองอย่างรวดเร็ว เร็วชนิดที่เรียกว่าคุมยากและคนนิวซีแลนด์เริ่มนอยด์ จากรั้วฟาร์ม Gorse ลามตัวเองไปถึงริมถนน บ่อน้ำ ทางรถไฟ แม้กระทั่งภูเขาทั้งลูกนางก็กลืนมาแล้วจนเหลืองทองอร่าม (สวย) สุดลูกหูลูกตา มีแต่หมีพูห์และคนนิวซีแลนด์เท่านั้นที่รู้ว่าอะไรคืออะไรในวิจิตรตระการตาตรงหน้านั่น สำหรับพูห์เจ้าหมีสีเหลืองนั้นถือว่าเป็นผู้ประสบภัย Gorse โดยตรง เพราะเคยร่วงมาจากต้นไม้ แล้วความซวยก็หอบร่างอ้วนให้หล่นลงไปในดงของ Gorse, ดงหนามดีๆ นี่เอง ไม่ต้องเดาว่าหนามของ Gorse จะออมมือกับก้นอวบของหมีพูห์ขวัญใจชาวเราหรือไม่, Gorse ได้ชื่อว่าเป็นดอกไม้ที่มีความมุ่งมั่น ไม่ทิ้งฝันง่ายๆ ดังนั้น — ฝันไปเถอะ 

    ซีนทิ่มก้นหมีพูห์ได้ส่งให้ Gorse ผ่านเข้ารอบไปอยู่ในประเภท tragi-comic แบบขาดลอย

    ขนาดเป็นการ์ตูนนางยังถูกจัดให้อยู่ในหมวดโศกนาฏกรรมบันเทิงเลย! ดูนางทำตัวเข้าสิ

นางทิ่มก้นเจ้าหมีสีเหลืองตำตาคนทั้งโลกขนาดนี้แล้ว อย่าเสียเวลาเดาเลยว่า Gorse แห่งนิวซีแลนด์ ที่ ณ บัดนี้เพิ่มรอบเบ่งบานอย่างร่าเริงจากปีละครั้งมาเป็นปีละสองครั้งนั้น ได้ทำให้ตัวนางเองถูกลดระดับความสัมพันธ์จากบอดี้การ์ดมาเป็นวัชพืช, วัชพืชอันตราย, ที่คนนิวซีแลนด์อยากจะติดแฮชแท็ก #ฮาวทูทิ้ง Gorse และหันไปคบกับรั้วลวดหนามแทน 

    ชีวิตจริงเหมือนหนังคนละม้วน คนกีวี่เองก็ไม่เคยทิ้ง Gorse ไปไหนได้ไกลสักที  คงเพราะ Gorse มีครบ – ทั้งดีและร้าย ขึ้นอยู่กับว่าจะมองจากมุมใคร Gorse จึงเป็นดอกไม้ที่มีทั้งคนรักและคนชังอย่างออกนอกหน้า แต่ที่ชัดจนออกนอกหน้ากว่าเรื่องครบร้ายครบดีก็คือ คนกีวี่ไม่ว่าจะรักหรือชัง Gorse ก็ตาม แต่ทุกคนรู้ดีว่า Gorse มีไว้ทำไม ไม่มีใครแคลงใจนางในเรื่องนี้เลย ถ้านางจะไม่ใช่รั้วในตำนานที่คุมได้เหมือนในอดีต จนชาวบ้านร้านตลาดอยากจะแบนนางเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่นั่นก็ไม่ใช่ความรู้สึกของผึ้ง, คนเลี้ยงผึ้ง, และคนชอบกินน้ำผึ้งนะ (หมีพูห์คงลากก้นบวมมาเข้าทีมนี้ด้วยแน่นอน) สมาคมชาวน้ำผึ้งทั้งหลายกลับชอบความดอกไม้บานทั้งปีของ Gorse และพร้อมจะออกหน้าปกป้องนางเพื่อความหวานของชาวกีวี่ต่อไป 

    บางครั้งสิ่งที่ทำให้เราใช้ชีวิตร่วมกันตราบนานเท่านาน หรือเลิกราแยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทางอาจไม่ใช่เพราะรักสุดหรือชังสุดก็ได้นะ แต่อาจเป็นความชัดแจ้งแก่ใจที่สุดว่าเรามีกันและกันไปทำไม 

    ความรักไม่ใช่ของตาย (ความชังก็ด้วย), Gorse ในฐานะหญิงสาวแห่งฤดูจูบรู้ข้อนี้ดี แม้จะเคยรักมากแค่ไหน แต่ก็ใช่ว่าใครจะลากอดีตเพื่อเอามารักต่อในปัจจุบันกันได้ทุกคน อดีตกับปัจจุบันมันคนละชีวิตกัน แบบนี้ไง หญิงสาวแห่งฤดูจูบของชาวไอริชจึงไม่ได้ย้ายมาอยู่ที่นิวซีแลนด์ แต่เลือกที่จะเป็นอดีตของ Gorse อยู่ที่ไอร์แลนด์ต่อไป 

    ริจะเป็น Gorse แห่งนิวซีแลนด์ นอกจากจะต้องผลิดอกออกหนามอยู่ที่นิวซีแลนด์แล้ว นางก็ต้องเลือกจูบใหม่ของนางเองให้มัดใจคนนิวซีแลนด์ ฟาร์มนิวซีแลนด์ ผึ้งนิวซีแลนด์ หรืออะไรสักอย่างนิวซีแลนด์…ก็ได้ ไม่ต้องทั้งหมด แต่ต้องสักอย่าง 

     Gorse เลือกจูบใหม่ของนางได้แล้วนะ Gorse แห่งนิวซีแลนด์คือฤดูจูบที่บานไม่รู้จบ ที่ยังคงความสารพัดประโยชน์ไว้เหมือนเดิม