ความชอบที่อยู่เหนือความเชื่อ กับเรื่องราวของรอยสักที่มักถูกปลูกฝังไว้ในระบบความคิดของบางบุคคลที่ว่ารอยสักคือภาพลักษณ์แห่งความรุนแรง คนสักนั้นมักติดคุกติดตารางมาก่อน โดยรวมคือเทไปทางลบแต่ชุดความคิดเหล่านี้กลับทำอะไร ธันวารัฐ แวน นิคเคิร์ก หรือ บุ๋ม ไม่ได้ สาวแกร่งผู้มีดอกกุหลาบสีแดงสดที่ได้รับการปลูกไว้บนผิวกายเมื่อ 14 ปีก่อนเป็นรอยสักแรกของชีวิตซึ่งปัจจุบันคุณบุ๋มอายุ 33 ปีนั่นก็แปลว่าเธอสักดอกกุหลาบดอกนี้เมื่ออายุ 19 ปีและแน่นอนในยุคสมัยนั้นการสักยังไม่ได้เป็นที่ยอมรับอย่างทุกวันนี้โดยเฉพาะกับเพศหญิง

    คุณบุ๋มเล่าว่าเมื่อวัยเด็กเธอชอบวาดรูปมากดินสอไม้คือสิ่งของที่เธอติดและชอบมากอย่างสุด ๆ โดยเลือกจะอยู่กับสิ่งนี้มากกว่าตุ๊กตาหมีหรือการเล่นเครื่องครัวจำลองตามช่วงวัยของเด็กในรุ่นราวคราวเดียวกัน คุณบุ๋มมักจะชอบวาดทุกสิ่งอย่างที่อยู่รอบตัวโดยเฉพาะดอกไม้ โดยเหตุผลมีเพียงแค่ความรู้สึกว่าชอบเท่านั้นไม่สนใจว่าดอกไม้ดอกนี้มันแตกย่อยเป็นสายพันธุ์อะไร หรือดอกไม้แบบนี้มันจะมีสักกี่สายพันธุ์รู้แค่เพียงว่าชอบมันก็พอ และคิดเสมอว่าเหล่าดอกไม้พวกนี้จะต้องเวียนวนอยู่ในชีวิตของเธออย่างนี้เสมอไปให้ได้

    จากห้วงเวลาการเป็นเด็กสาวได้ถูกเปลี่ยนผ่านเพื่อเข้าสู่โหมดที่เติบโตขึ้น เมื่ออายุเพิ่มมากขึ้นการรับรู้ในสิ่งต่างๆย่อมมากขึ้นตามไป คำถามในวัยเด็กที่มีให้กับตัวเองว่าจะทำอย่างไรเพื่อให้ดอกไม้นั้นสามารถวนเวียนอยู่ในชีวิตของเราได้ตลอดไป จากคำถามในวันนั้นก็ได้รับคำตอบว่าสิ่งนั้นคงหนีไม่พ้นเรื่องของการสัก ดอกกุหลาบสีแดงสดจึงได้ถูกปลูกไว้บนผิวหนังของร่างกาย และคุณบุ๋มยังเสริมเพิ่มเติมอีกว่านอกจากความชอบที่มีให้กับดอกไม้แล้วดอกกุหลาบดอกแดงดอกนี้ยังอยากจะสื่อสารออกมาในเชิงสัญลักษณ์ด้วยว่า ไม่อยากให้ใครตัดสินใครจากสิ่งที่เห็นเพียงแค่ภายนอก เช่นเดียวกับดอกกุหลาบที่เรามักมองว่ามันสวยงามในครั้งแรกเมื่อพบเห็นแต่หารู้ไม่ว่าเมื่อเราเลื่อนมือลงมาจากดอกอันสวยงามเราจะพบกับหนามแหลม

    เมื่อดอกแรกของร่างกายได้เริ่มขึ้น หลายคนอาจคิดว่าดอกสองและสามย่อมตามมาอย่างแน่นอนตามประสาคนที่กำลังเริ่มจะติดเข็มสักบวกกับความชอบดอกไม้ที่มีอย่างแรงกล้ายังไงก็ไม่รอด กลับกันคุณบุ๋มเลือกที่จะหยุดสักดอกไม้ให้กับเรือนร่างของตนเอง โดยให้เหตุผลว่าดอกไม้ดอกต่อไปจะขอสักต่อเมื่ออยู่ในช่วงวัยกำลังใกล้สิ้นลมโดยมอบให้ดอกฮิกันบานะ เป็นดอกไม้ดอกสุดท้ายในวัยชราที่จะสักเพราะชอบในความหมายที่บอกว่าดอกฮิกันบานะเป็นสัญลักษณ์ของความตาย โดยคุณบุ๋มบอกต่อว่าตนเองมีแนวความคิดว่าช่วงชีวิตที่เกิดขึ้นมาของตนนั้นจะแบ่งมันออกเป็นสามช่วง ช่วงเกิด ช่วงใช้ชีวิต และช่วงจบชีวิตซึ่งในแต่ละช่วงของชีวิตนั้นจะมีดอกไม้เป็นสื่อแทนของแต่ละช่วงเวลา ดอกกุหลาบดอกแรกที่สักคือการเริ่มต้น ดอกสุดท้ายดอกสามคือฮิกันบานะเป็นจุดจบ

    จากความชอบที่มีให้กับดอกไม้บวกรวมเข้ากับความหลงไหลในศิลปะและงานสัก ทำให้คุณบุ๋มเลือกจะผันตัวเองเพื่อสร้างดอกไม้ดอกสองที่ไม่ใช่รอยสักแต่เป็นการใช้ชีวิตอยู่เพื่อสร้างรอยสักให้กับผู้อื่นแทน จากบทบาทของผู้ถูกกระทำเปลี่ยนมาเป็นผู้กระทำแทน คุณบุ๋มได้เปิดร้านสักขึ้นมาและมีความหวังว่าในแต่ละวันจะได้พบเจอกับคนที่ชอบดอกไม้เหมือนกัน และนำภาพดอกไม้ดอกนั้นที่ชอบมาสักโดยเลือกให้เราเป็นคนปลูกดอกไม้ดอกนี้ให้เขาบนร่างกาย พูดคุยเรื่องดอกไม้กันโดยไม่จำเป็นต้องลึกซึ้งมากมายในเชิงข้อมูลขอเพียงรู้สึกชอบดอกไม้เหมือนกันก็พอ ปัจจุบันคุณบุ๋มเป็นเจ้าของร้านสักพร้อมควบตำแหน่งช่างสักของร้านภายใต้แบรนด์ Mommy Tattoo Home Studio ร้านที่ไม่ได้มีการตกแต่งจากดอกไม้ ร้านที่ไม่ได้มีงานสักรูปดอกไม้ทุกวัน แต่เป็นร้านที่มีดอกไม้เป็นแรงผลักดันทั้งผลงานและแนวความความคิด